سندرمی به نام پای بی‌قرار؛ ارتباط بی‌قرار شدن پاها با ترشح دوپامین
تاریخ انتشار: ۱۱ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۳۲۵۲۷۴
سندرم پای بی‌قرار (Restless Legs Syndrome) یا RLS نوعی اختلال سیستم عصبی است که سبب می‌شود فرد تمایل به تکان دادن پاهای خود داشته باشد.
به گزارش مشرق، سندرم پای بی‌قرار نوعی اختلال حرکتی مربوط به خواب است که باعث ایجاد احساس ناخوشایند و ناراحتی در پاها می‌شود و با تمایل و اجبار در تکان‌دادن و حرکت پاها برای ر رفع ناراحتی همراه است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
علائم و نشانه‌ها
سندرم پای بی‌قرار می‌تواند هم در زنان و هم مردان دیده شود. ولی می‌توان گفت این بیماری اغلب زنان را بیشتر گرفتار می‌کند. البته شدت و نشانه‌های بیماری در همه افراد یکسان نیست. ولی چون با نوعی بی‌قراری همراه است، احساس ناخوشایند و نوعی بروز حالات عصبی در همه افراد مشترک است. نشانه‌های معمول آن نیز احساس درد، نبض و کرختی در پاها، حالت مور، مور یا گزگز، خارش یا حس کشیده شدن در پاهاست که یا در هر دو پا و گاهی نیز فقط در یکی از آن‌ها دیده می‌شود.
شدت علائم نیز با توجه به موقعیت بیمار، شدت تحرک و نوع فعالیت‌های او در روزهای مختلف متفاوت است. اما اغلب علائم بیماری یک یا دو بار در هفته رخ می‌دهند که در مراحل اولیه ممکن است نشانه‌ها هر چند ماه یک بار در فرد دیده شوند که به‌مرور و با بالارفتن سن تشدید می‌شوند.
شکایت بیمار
بی قراری پاها و شکایت بیماران از علائم بیماری معمولاً هنگامی اتفاق می‌افتد که فرد برای ساعت‌های طولانی به یک شکل و بی‌حرکت باشد. مثلاً وقتی مجبور شود ساعت‌ها در یک جلسه بنشیند، به مدت طولانی به سخنرانی گوش دهد یا هنگام تماشای تئاتر یا سفرهای طولانی بی‌تحرک بماند. .
با توجه به اینکه حرکت پاها و داشتن تحرک باعث کاهش علائم RLS می‌شود، اغلب مبتلایان سعی می‌کنند پاها را به خصوص هنگام پیدا بروز علائم حرکت دهند.
حرکات کف پا از ماساژ دادن آن‌ها به گونه‌ای که باعث جریان خون بیشتر شود گرفته تا تکان دادن کامل پاها و از این پهلو به آن پهلو شدن در رختخواب همگی می‌توانند شدت درد را کاهش دهند.
تشخیص
تشخیص سندرم پای بی‌قرار اغلب بر اساس نشانه‌های بیمار صورت می‌گیرد. در این شرایط، پزشک علاوه بر معاینه درباره علائم، سوابق بیماری‌های دیگر، داروهای مصرفی و هرگونه سابقه خانوادگی از او سؤال می‌کند.
به‌طورکلی می‌توان گفت هیچ تست آزمایشگاهی یا تصویربرداری برای تشخیص این بیماری وجود ندارد که بتواند به طور قطعی ثابت کند شخص دچار سندرم پای بی‌قرار است.
باوجود این، بعضی آزمایش‌های خاص می‌توانند به تشخیص بیماری‌های زمینه‌ای مانند کم‌خونی و اختلالات متابولیک دیگر مثل دیابت یا بیماری‌های کلیوی کمک کنند که ممکن است با پای بی‌قرار مرتبط باشند.
در بعضی موارد نیز به ویژه اگر علائم بیماری خفیف باشد این بیماری تشخیص داده نمی‌شود. اما هنگامی که تشخیص داده شد، درمان می‌تواند مفید واقع شود.
چرا پاها بی‌قرار می‌شوند؟
علت اصلی سندرم پاهای بی‌قرار تقریباً ناشناخته است. با این حال می‌توان گفت نشانه‌های ژنتیکی و وراثتی در بروز آن‌ها دخیل است. یعنی اغلب در خانواده‌هایی دیده می‌شود که این بیماری وجود داشته است. اما بسیاری از بیمارانی هم که به این سندرم مبتلا هستند الگوی ژنتیکی قابل شناسایی ندارند.
شواهد علمی نشان می‌دهند میزان کمبود آهن در مغز می‌تواند باعث ایجاد سندرم پای بی‌قرار شود. مطالعات دیگری هم نشان می‌دهند RLS با اختلال در عملکرد یکی از بخش‌های مغز در ارتباط است که حرکت را کنترل و از ماده شیمیایی دوپامین مغز استفاده می‌کند. دوپامین برای فعالیت و حرکات عضلانی مورد نیاز است.
البته شایع‌ترین علت ایجاد این سندرم کمبود آهن در بدن، نارسایی کلیه، آسیب شناسی نخاع، بارداری و در بعضی موارد هم‌ام اس یا پارکینسون و همچنین مصرف بعضی داروهای مربوط به اعصاب و آلرژی است. ضمن آنکه مصرف بیش از حد الکل، نیکوتین و کافئین هم می‌تواند باعث شدت علائم شود.
درمان
انتخاب روش درمانی مناسب برای پاهای بی‌قرار به عوامل مختلفی از جمله سن، شدت بیماری و همچنین بیماری‌های دیگر فرد مانند افسردگی، اضطراب، درد، سابقه اختلالات کنترل تکانه و عوارض جانبی داروها بستگی دارد.
پزشک معمولاً با توجه به وضعیت بیمار، داروهای بالابرنده میزان دوپامین یا کدئین برای بیمار تجویز می‌کند. البته در بعضی بیماران هم اقدامات غیر دارویی کافی است و نیازی به مصرف دارو نیست.
یکی از مهم‌ترین اقدامات غیر دارویی تحرک و ورزش کردن است. پیاده‌روی روزانه باعث می‌شود ماهیچه‌های پشت پا تقویت شوند و با فشار بیشتر بر جداره‌های سیاهرگ خون وریدی و سیاهرگی راحت‌تر بالا بیاید.
انجام ورزش هم می‌تواند مؤثر واقع شود. البته ورزش‌های استقامتی یا شنا گزینه‌های مناسب‌تری هستند. اما یا ورزش‌هایی که ممکن است به پا ضربه وارد کنند مانند دو سرعت، پرش یا عضله‌سازی در باشگاه توصیه نمی‌شوند.
نداشتن اضافه وزن هم عامل مهم دیگری است که حتماً باید رعایت شود. توجه به چگونگی نشستن در خانه و به ویژه در محل کار و تغییر حالت نیز می‌تواند در کاهش علائم مؤثر باشد.
البته این بیماری معمولاً درمان کامل و قطعی ندارد. اما تغییر در سبک زندگی و رعایت مواردی که شدت علائم را شدت می‌بخشند می‌تواند تا حدودی مؤثر واقع شود.
منبع: همشهری
منبع: مشرق
کلیدواژه: بازار خودرو حادثه شاهچراغ قیمت سلامت پارکینسون دیابت اضطراب مشرق دوپامین خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت سندرم پای بی قرار نشانه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۳۲۵۲۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کودکان را از آغوش محروم نکنید/ رابطه بغل کردن با سلامت جسم و روان
بغل کردن از رایج‌ترین انواع ارتباط غیرکلامی و یکی از اعمالی است که می‌تواند منتقل‌کننده بسیاری از احساسات مثبت به خصوص عشق باشد. این کار بر رشد کودکان بسیار موثر است و می‌تواند به سیر بهتر آن کمک کند. بیشتر والدین معتقدند که باید در مرحله اول، نیازهای رایج و سطحی‌تر کودکان مثل غذا، خانه، آموزش و... برطرف شود. با اینکه یکی از اساسی‌ترین خواسته‌های کودک، احساس امنیت، راحتی و محبت است که معمولا بغل کردن بهترین راه برای انتقال آن‌هاست.
در آغوش گرفتن کودکان برای انتقال حس عشق تنها یکی از مزایای این کار است. محققان، این موضوع را در ابعاد جسمانی و روانی هم بررسی کرده‌اند که در ادامه مطلب به نتایج آن‌ها می‌پردازیم.
فواید جسمانی
در تحقیقات علمی اثبات شده است که یک آغوش ساده می‌تواند منجر به انواعی از هورمون‌هایی شود که بر ایجاد احساسات مثبت در کودکان بسیار اثر پررنگی دارند. یکی از این هورمون‌ها، اکسی توسین است. این هورمون از هیپوتالاموس مغز ترشح شده و در خون جریان می‌یابد. یکی از ویژگی‌های اکسی توسین، خاصیت ضدالتهابی است که به دنبال آن، استرس و اضطراب کاهش پیدا می‌کند و احساس آرامش و امنیت بیشتر می‌شود. طبق مطالعات گوناگون، بغل کردن و فرآیند ترشح اکسی توسین بسیار سریع و در لحظه اتفاق می‌افتد. علاوه بر اکسی توسین، ترشح هورمون‌های رشد هم افزایش پیدا می‌کنند. طبق این استدلال علمی، در آغوش گرفتن کودک به معنای حقیقی باعث رشد آن‌ها می‌شود.
از جمله هورمون‌های دیگری که با بغل کردن ترشح می‌شود، می‌توان به دوپامین اشاره کرد. این هورمون، باعث ایجاد شادی، لذت و رضایت می‌شود. ترشح دوپامین از طریق تماس فیزیکی در کودکان، باعث می‌شود فرزندتان بیش از پیش متوجه میزان علاقه شما به خود شود و اعتماد به نفسش بالاتر برود. در آغوش گرفتن کودکان باعث ترشح هورمون کورتیزول می‌شود و به آن‌ها کمک می‌کند تا میزان اضطراب را کاهش دهند. این کار حتی موجب ترشح نوعی مسکن به نام اندروفین می‌شود که احساس شادی را در کودک به وجود می‌آورد. نیروی بغل کردن به حدی زیاد است که سیستم ایمنی را تقویت کرده و تعداد گلبول‌های سفید که وظیفه مبارزه با عوامل بیماری‌زای خارجی هستند را افزایش می‌دهد. هورمون دیگری که توسط آغوش ترشح می‌شود، سرتونین است که به کیفیت خواب کودک کمک می‌کند.
فواید روانی
تا اینجا فواید و آثار جسمانی بغل کردن را بررسی کردیم و در این بخش نگاهی به اثرات آن بر جوانب روانی می‌پردازیم. کودکان هنگامی که در آغوش گرفته می‌شوند، احساس عزت نفس و اعتماد به نفسشان به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد، احساس قدرت می‌کنند و می‌توانند حس امنیت بیشتری را در خود پیدا کنند. طبق تحقیقات علمی، کودکانی که به اندازه نیازشان بغل می‌شوند، کمتر درگیر اختلالاتی همچون افسردگی و انزوا دچار خواهند شد.
یکی دیگر از نتایج قابل ذکر در آغوش گرفتن، جلوگیری از بروز رفتارهای نامناسب و مخرب است؛ به این صورت که کودکان با بغل کردن و در آغوش کشیده شدن، شناخت بیشتری نسبت به خود و احساساتشان پیدا می‌کنند و بهتر می‌توانند آن‌ها را شناسایی و بیان کنند. اگر یکی از دغدغه‌های تربیتی‌تان، داشتن فرزندی اجتماعی با مهارت‌های ارتباطی زیاد است، آغوشتان را از او دریغ نکنید. بغل کردن، کودک را به فردی تبدیل می‌کند که موقعیت‌ها اجتماعی را بهتر درک می‌کند و می‌تواند با گستره بیشتری از اطرافیانش در ارتباط باشد.
منبع: Daddy simply
ترجمه: تکتم شریفی نژاد – تحریریه جوان قدس
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان